- қатшуда
- [قط شده]сифати феълии замони гузашта аз қат шудан; хамида, қаҷшуда: нӯги чоруқи ба боло қатшуда
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
хамгашта — [خم گشته] хамида, дуқатшуда, қатшуда … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
адим — I [عديم] а. кит 1. пӯсти даббоғишуда, пӯсти дибоғатшуда, чарм; чарми булғор 2. маҷ. фарш, рӯй II [عديم] а. кит 1. нестшуда, фаношуда, маҳвшуда, маъдум 2. маҷ. ниёзманд, дарвеш … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мунсанӣ — [منثني] а. кит. хамхӯрда, хамида, қатшуда, дутошуда … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
нимшикан — [نيم شکن] 1. нимшикаста, нимпора 2. қаткарда, қатшуда, хамшуда; каллапӯшро нимшикан мондан каллапӯшро каҷ (нимрӯя) ба сар мондан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
рабудагӣ — [ربودگي] дуздида, сирқатшуда, ғорат; маҷ. дилбарӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
хамида — [خميده] хамшуда, дуқатшуда, каҷшуда, моилшуда ба як сӯ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ҷароҳат — [جراحت] а. захм, реш, ки дар бадани инсон ё ҳайвон худ аз худ ё аз асари чизе пайдо шавад; ҷароҳати баҳамомада реши сиҳатшуда ё ба сиҳат шудан наздик; ҷароҳати омоскарда захми варамида ва газакгирифта; ҷароҳати ҷанг маҷ. осебҳое, ки дар натиҷаи… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ